De woning bevindt zich op de grens tussen wonen en weides, waarboven een watertoren als een vliegende schotel lijkt te hangen. De woning oriënteert zich zowel op de tuin als op het landschap vooraan. In plaats van een garage of klassieke carport zweeft de bovenverdieping. Hieronder ontstaat een ruimte om de wagen overdekt te stallen.
Verwijzend naar het schilderij ‘De verzoeking van Sint Antonius’, die de zoektocht verbeeldt om zware objecten licht te laten lijken, staan de twee bakstenen dozen op de verdieping op stalen
pootjes. Ook andere elementen, zoals de vestiairekast, de loopbrug in glasdallen, de uitkragende buitentrap in de patio, de volledige verdieping van het voorste volume, proberen aan de zwaartekracht te ontsnappen om een gevoel van lichtheid te suggereren.
